maandag 30 december 2024

Gedicht voorgedragen op 29-12-2024 in de kelder van boekhandel De groene Waterman - Antwerpen

Foto: Valérie Van Dijk

Huldebrief aan Felix Timmermans 

Beste Felix,

Ik ben nooit aan u verslaafd geweest.

Ik zag u aan. De Vlaamse aartsvader

van de kinderen Pieter, Cecilia en Adriaan;

maar je was geen opiumpijp.

 

Daar is de afstand van twee levens

En wat er komt tussen staan.

Wij eten elke dag rijstpap nu.

De boeren trokken nieuwe kleren aan

sinds de antieke Wortel,

 

en zij hebben Jezus en Maria op stal gezet.

- Kun je geloven? ‘k Zag je foto in de krant.

24 Januari 1974. In memoriam Felix Timmermans.

Ik schrok, en alsof uw goed gelaat

’t beeld mijns dierbaar vader waar’,

 

-Jong gestorven in ’t zelfde jaar,

drukte ik ’t papier tegen me aan

Als een schooljongens’ eerste liefdesbrief.

Te vele dagen was mijn hart blij geweest

dat ’t niet breken zou en mij ’t schreien besparen.

 

Dat was gister. Droog zijn weer de tranen.

Uw boeken zijn dicht. ‘k Weet niet meer wat zeggen.

Verontschuldig me dat ik me zo liet gaan.

Tijd voor ’t afscheid.

De groeten aan uw kinderen! Dag Felix!

                                                         Robert Baeken


dinsdag 24 december 2024

Kerstmis

 

Kerstmis

 

Vannacht staan we weer voor de kribbe.

Het kindeke ligt er, wit van steen.

En wij, weinig koning en veel herder

Zijn niet van ver gekomen.


Tussen Jozef en Maria zweeft de droom

Van d’ eeuwige geboorte,

Van al wat wondernieuw

Anders, dan wat is geweest.

 

Vandaag, gebeiteld in de luchten

Als een schreeuw van stilte,

Fluistert een stem:

 

Maak mij als Hij, pasgeboren.

Leeg en gelijk van leven vervuld.

Niets weten, alles begrijpen.

 

Of maak mij wat ik voel.

Nooit hetzelfde, altijd anders, 

en toch weer opnieuw een mens.


Mijn hand in de jouwe, één moment,

Licht een komeet

van duizend jaren aan ’t firmament.

 

Robert Baeken