Kerstmis

 

Kerstmis

 

Vannacht staan we weer voor de kribbe.

Het kindeke ligt er, wit van steen.

En wij, weinig koning en veel herder

Zijn niet van ver gekomen.

Tussen Jozef en Maria zweeft de droom

Van d’ eeuwige geboorte,

Van al wat wondernieuw

Anders, dan wat is geweest.

 

Vandaag, gebeiteld in de luchten

Als een schreeuw van stilte,

Fluistert een stem:

 

Maak mij als Hij, pasgeboren.

Leeg en gelijk van leven vervuld.

Niets weten, alles begrijpen.

 

Of maak mij wat ik voel.

Nooit hetzelfde, altijd anders, 

en toch weer opnieuw een mens.

Mijn hand in de jouwe, één moment,

Licht een komeet

van duizend jaren aan ’t firmament.

 

Robert Baeken